#metoo laat zien hoe ernstig het is met seksueel misbruik op de werkvloer. Dat wisten we al lang, maar vaak wint schaamte en angst het om het juist niet te melden. Mensen die het overkomt, houden hier hun hele leven last van. Zij voelen zich vies, onterecht dom, maar vooral alleen! Wie gelooft mij? Het zal wel aan mij liggen! Waar moet ik naar toe? Dat zijn vragen die zij zich stellen.

Maar het gebeurt ook dichtbij, misschien wel in uw nabije omgeving, misschien zelfs wel binnen uw eigen organisatie/ bedrijf. Misschien is het u zelf ook wel overkomen.

Maar alleen met melden en bespreekbaar maken zijn wij er niet. Organisaties moeten kritisch naar zichzelf kijken. Misschien is zelfs onze wetgeving niet toereikend. Als vertrouwenspersoon PLUS van Verander je Toekomst hebben wij de afgelopen jaren medewerkers begeleid die de moed hadden om seksueel misbruik te melden. In gesprekken vertellen medewerkers wat hun is overkomen, altijd zijn dat relaas waarvan je denkt: Hoe is het mogelijk dat dit is gebeurd. Wat erg!!

Mensen die andere mensen seksueel misbruiken zijn slim, doortrapt en hebben vaak macht. Zij zorgen er voor dat er geen getuigen zijn. Dat er geen DNA/vingerafdrukken achter blijven op de bil, borst of andere delen van het lichaam van de collega die zij onzedelijk betasten. In veel van dit soort situaties melden slachtoffers dit niet of een tijd later, dan wordt het lastiger om het te bewijzen, zeker als er geen getuigen zijn. Dan is het jouw woord tegen die van de (vermeende) dader. Wij hebben mensen begeleid naar de politie om aangifte te doen van verkrachting/aanranding. Een heel verhaal waar niemand aan twijfelde. Tot in de detail verteld bij de afdeling zeden van de politie. Afdeling zeden heeft dit 100% serieus onderzocht. Alleen had deze verschrikkelijke gebeurtenis een paar maanden eerder plaats gevonden. Weg belangrijke bewijsstukken!!

Op de eerste plaats vind ik ook dat er een grondig onderzoek naar dit soort beschuldigingen moet plaats vinden. Je kan niet zomaar iemand beschuldigen van seksueel misbruik zonder dat dit grondig onderzocht wordt. Anders zou je als “slachtoffer” mensen willens en wetens kunnen beschadigen. Dus zorgvuldigheid is belangrijk in zo’n onderzoek. Maar in de meeste gevallen kwam er als conclusie uit: het is aannemelijk dat dit heeft plaats gevonden, maar toch is er geen overtuigend bewijs. Dus geseponeerd.

En dan……weten leidinggevende en organisaties niet meer wat zij moeten doen. Soms zie je situaties waarbij er gewoon niet meer over gesproken wordt, net alsof het niet heeft plaats gevonden. In enkele gevallen worden “de partijen” uitgenodigd voor een gesprek en wordt er door de leidinggevende of directeur gezegd: “Dit is het resultaat van het onderzoek, dus na dit gesprek is het ook klaar. We gaan over tot de orde van de dag.” Wij hebben zelfs als resultaat gezien dat het slachtoffer ontslag kreeg. Ik heb meegemaakt binnen een organisatie dat er ruim aandacht was voor het voorval waarin de “vermeende” dader was vrijgesproken, waarbij de officier van Justitie de zaak geseponeerd had wegens gebrek aan bewijs. Dan wordt de vermeende dader, slachtoffer. En wordt diegene die wel seksueel misbruik heeft durven melden met de nek aangekeken.

Dit zijn voorbeelden waardoor er steeds meer vrouwen, maar ook zeker mannen, niets meer durven te melden. Zij blijven er mee lopen, tot dat er jaren later weer een celebrity haar verhaal doet en dan alles weer bovenkomt.

Wil je hierover praten, neem contact met ons op!!